Mike odnalazł sposób na zaistnienie w latach osiemdziesiątych jako twórca krótszych instrumentalnych utworów, ale przede wszystkim jako autor chwytliwych piosenek. Miał też na swym koncie ponad pięć tras koncertowych (w ciągu zaledwie sześciu lat), a starzy fani i tak pamiętali go głównie jako kompozytora monumentalnych suit. Nic więc dziwnego, że Virgin postanowiła przedstawić sylwetkę Oldfielda jako muzyka wszechstronnego (przy okazji zarabiając na nim kolejne parę dolarów) i wydała w 1985 roku dwupłytową składankę pt. The Complete Mike Oldfield.
    Całość podzielono na cztery sekcje: instrumentalną (The Instrumental Section), wokalną (The Vocal Section), złożoną (The Complex Section) oraz koncertową (The Live Section).
    Część pierwsza zawiera muzyczne miniatury, które Mike w  latach siedemdziesiątych tworzył jakby "na uboczu" oficjalnych albumów, zaś w następnej dekadzie pozwolił im już zaistnieć jako częściom jego płyt. Jak choćby Arrival i Wonderful Land z płyty QE2. Ale są także i te mniej znane: utrzymany w bawarskim stylu Waldberg (B-side do Mistake) czy nastrojowa Jungle Gardenia (z singla Crime Of Passion) jak również wczesne próby zmierzenia się z dziełami mistrzów, czyli William Tell Overture (szkoda, że zabrakło Vivaldi Concerto in C). Oprócz tego znalazła się tu śliczna, dźwiękonaśladowcza Cuckoo Song oraz młodszy od niej o dwa lata Blue Peter (1979). Z tego samego roku pochodzi nawiązujący do stylistyki disco singiel Guilty (krótsza, czterominutowa wersja). Mamy również znane z Boxed utwory In Dulci Jubilo i Portsmouth. Tą część zamyka singlowa wersja Etude, tematu z  nowej wówczas płyty The Killing Fields.
    "Sekcja wokalna" to po prostu piosenki skomponowane przez Oldfielda. Oprócz nieśmiertelnych przebojów jak Moonlight Shadow, Family Man czy To France znalazły się też utwory znane dotąd tylko z singli: Crime Of Passion zaśpiewany przez Barry'ego Palmera oraz Mistake z wokalem Maggie Reilly. Five Miles Out różni się nieznacznie od wersji znanej z płyty, a  Shadow On The Wall pojawia się w dłuższej pięciominutowej odmianie pochodzącej z singla 12".
    The Complex Section jest retrospekcją w lata 70-te i przypomina krótkie fragmenty czterech pierwszych płyt Oldfielda. Do tego dodano świeży Evacuation (wielu krytyków sądziło bowiem wówczas, iż za sprawą płyty The Killing Fields Mike powróci do tworzenia bardziej "ambitnych" dzieł).
    Część koncertowa to jedyny, poza albumem Exposed, oficjalnie wydany zapis występów Oldfielda na żywo. Zamieszczone utwory Sheba, Mirage i  Platinum pochodzą z trasy promującej płytę QE2 w 1981 roku, a Mount Teide prawdopodobnie z tournee mającego miejsce rok później. Te krótkie nagrania nie oddają niestety olbrzymiego entuzjazmu publiczności i wspaniałej atmosfery, jaka towarzyszyła wówczas koncertom Mike'a. Ale cóż - dobre i to...
    Jest to więc taka mieszanka. Trochę "odgrzewanych" hitów plus kilka mniej znanych kompozycji. Trzeba przyznać, że ciężko się tej płyty słucha w całości, ale chyba nie takie jest jej zadanie. Bowiem składanka ta jest przede wszystkim źródłem rzadszych utworów, które każdy fan Mike'a znać powinien, a które oficjalnie lub bez pośrednictwa internetu zdobyć raczej trudno. Zabrakło oczywiście jeszcze wielu ciekawych pozycji, lecz przecież wszystkiego nie da się zmieścić na dwóch płytach. Zwłaszcza jeśli chodzi o tak różnorodnego artystę jakim jest Oldfield. W załączonej książeczce znaleźć można kilka ładnych (niestety czarno-białych) fotografii, a także krótką historię drogi Mike'a do kariery i opisy poszczególnych albumów do 1985 roku. Kupić, nie kupić - posłuchać warto...