Czarowny i nastrojowy, niby nowoczesny a przy tym wzorcowy album Mike'a Oldfielda.

Twórczość tego artysty można by podzielić na trzy etapy. Pierwszy to okres wielkich epickich form z Ommadawn, Hergest Ridge czy klasycznymi Dzwonami rurowymi na czele. Drugi, przez wielu krytykowany, zdominowały chwytliwe piosenki, wśród których znalazły się tak wielkie przeboje, jak To France czy Moonlight Shadow. Od jakiegoś czasu (mniej więcej od płyty The Songs Of Distant Earth) znowu nastąpiła pewna zmiana. Mike bez reszty oddał się twórczości mogącej kojarzyć się z jednej strony z New Age, a z drugiej z chill out. Również najnowszy album, Tres Lunas, przynosi taką właśnie muzykę, przestrzenną, lekką, bardzo klimatyczną, urzekającą łagodnością i pastelowością barw. Muzyka, która płynie wprawiając w nostalgiczny nastrój. Nie za bardzo absorbującą, ale i przy tym bardzo czarowną. W większości instrumentalną, bowiem nawet gdy pojawia się głos, stanowi tylko element tła (Return To The Origin, Viper, Tres Lunas, Thou Art In Heaven, Sirius). Jedyny wyjątek stanowi wytypowana do promocji płyty, bardziej konwencjonalna piosenka To Be Free.

Wspólnym mianownikiem wszystkich płyt Oldfielda jest nie tylko bardzo charakterystyczne brzmienie gitary, ale także specyficzna melodyka utworów. Tres Lunas to także pod tym względem bardzo klasyczny Oldfield. Tres Lunas przynosi również Music VR, czyli coś na kształt prezentacji multimedialnej o cechach gry, utrzymanej w duchu teledysków artysty z ostatnich lat i zawierającej też muzykę, której nie ma na podstawowej płycie. Jest to jednak jedynie demo, pełna wersja programu jest dostępna dopiero po uiszczeniu dodatkowej opłaty.